ซิมโฟนิคแบนด์ หรือ คอนเสิร์ตแบนด์ (Symphonic Band or Concert Band) ประกอบด้วย กลุ่มเครื่องลมไม้ กลุ่มเครื่องลมทองเหลือง กลุ่มเครื่องเพอคัชฌั่น และซอดับเบิลเบส วงดนตรีประเภทนี้ เริ่มตั้งแต่ปี ค.ศ. 1920 ซึ่งได้พัฒนามาจากวงโยธวาทิต ลักษณะการบรรเลงจะเป็นการนั่งบรรเลงแบบคอนเสิร์ต เหมือนกับวงดุริยางค์ซิมโฟนี  และมีคลาริเนท Bแฟลต เป็นเครื่องหลัก เทียบได้กับไวโอลินในวงดุริยางค์ซิมโฟนี

         อนึ่ง วงแบนด์ชนิดนี้จะมีชื่อเรียกอีกอย่างว่า “ซิมโฟนิค วินด์ อังซังเบลอ” (Symphonic Wind Ensemble)เมื่อมีแต่เครื่องเป่าล้วนๆ บรรเลง (ไม่มีเครื่องเพอคัชฌั่นและดับเบิลเบส)

วงซิมโฟนิคแบนด์ (Symphonic Band) เป็นการผสมที่เน้นเครื่องดนตรีประเภทเครื่องเป่าชนิดต่างๆ เป็นสำคัญ และมีเครื่องประกอบจังหวะตามความเหมาะสม ใช้บรรเลงในร่ม ในห้องประชุม หรือห้องจัดแสดงดนตรี บทเพลงที่ใช้บรรเลงต้องเขียนขึ้นโดยเฉพาะ วงซิมโฟนิคแบนด์จะไม่นำไวโอลิน วิโอลา และเชลโลมาประสมวง ยกเว้นดับเบิลเบสซึ่งเป็นเครื่องสายชนิดเดียวที่นำมาประสมในวงประเภทนี้ การประสมวงดนตรีและการบรรเลงดนตรีในลักษณะนี้ อาจเรียกชื่อเป็นอย่างอื่นได้อีก เช่น Concert Band หรือ Wind Ensemble